Obchody 95. rocznicy Powstania Wielkopolskiego

Rocznica Powstania Wielkopolskiego. Obchody w Krotoszynie.
Od dnia 27 grudnia 2013 r. trwają obchody 95. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Uroczystości patriotyczne odbyły się w Poznaniu, Warszawie oraz wielu miejscach walk powstańczych. Mieszkańcy Wielkopolski w sposób szczególny są wdzięczni i dumni, że w tym właśnie regionie wybuchło zwycięskie Powstanie, które przyczyniło się do odzyskania niepodległości ziem wielkopolskich.
W Krotoszynie obchody 95. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego zainicjowało w dniu 27 grudnia 2013 roku patriotyczne zgromadzenie przy pomniku Powstańców Wielkopolskich, zorganizowane m. in. przez Stowarzyszenie „Wiara Lecha”. Rocznicowe obchody powiatowo-gminne miały miejsce 1 stycznia 2104 roku. Centralnym punktem uroczystości była Msza św. sprawowana w krotoszyńskim kościele Farnym (św. Jana Chrzciciela) oraz defilada ulicami miasta pod pomnik Powstańców Wielkopolskich.
W wygłoszonej homilii ks. prałat Aleksander Gendera, w nawiązaniu do liturgii czytań, do losów naszej Ojczyzny odniósł błogosławieństwo - „Niech cię Pan błogosławi i strzeże… Niech cię obdarzy pokojem!”, które otrzymał, jako zobowiązanie do przekazania następnym pokoleniom, Mojżesz na pustyni Synaj, po wyjściu Narodu Wybranego z egipskiej niewoli. W kolejnej części przypomniał losy Powstania Wielkopolskiego.
Klęska państw zaborczych w I wojnie światowej sprzyjała dążeniom niepodległościowym Wielkopolan. Powstańcy Wielkopolscy walczyli o powrót ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej, umacniającej swoją niepodległość. A są to ziemie, na których żyjemy i pracujemy. Swoistą iskrą zapalną do wybuchu Powstania był przyjazd do Poznania Ignacego Jana Paderewskiego – pianisty i kompozytora, ale również znakomitego polityka. W dniu 26 grudnia przemówił on do Wielkopolan w poznańskim Bazarze: „Jako delegat Komitetu Narodowego szczęśliwy jestem, żem znalazł dla niego takie uznanie. Jako człowiek czuję się szczęśliwy, że dożyć mogę tej chwili, że mogę być symbolem. A dla człowieka to zaszczyt wielki, tym większy, że spotkał mnie tu na tej wielkopolskiej ziemi…”.
Po południu w dniu 27 grudnia 1918 roku doszło do wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Natychmiast zaczęło się ono rozszerzać, obejmując coraz dalsze rejony wielkopolski.
Pierwszego dnia stycznia Paderewski opuścił Poznań, owacyjnie witany w wyzwolonym Ostrowie, przez który przejeżdżał w drodze do Warszawy. W tym samym czasie powstańcy wyzwolili Krotoszyn. Miasto zdobyto o godzinie 18.00 siłami pociągu pancernego „Poznańczyk”, przysłanego do Wielkopolski przez Naczelne Dowództwo WP w Warszawie. Decyzję o wyzwoleniu Krotoszyna podjął sztab Batalionu Pogranicznego ze Szczypiorna. Po zdobyciu dworca powstańcy, przy współudziale miejscowych ochotników, zajęli wszystkie ważniejsze obiekty w mieście. Niemcy wycofali się do koszar im. Steinmetza (przy dzisiejszym skrzyżowaniu ul. Młyńskiej i ul 56 Pułku Piechoty Wlkp.) i tam, dzięki udanej akcji grupy powstańców pod dowództwem Władysława Rybakowskiego, poddali się. Niemiecka załoga wojskowa opuściła Krotoszyn 3 stycznia, udając się pociągiem do Cieszkowa, a pozostawione w koszarach, pokaźne zapasy broni i amunicji zostały zabezpieczone przez powstańców. Nie zakończyło to jednak walk powstańczych. W nocy z 29 na 30 stycznia Niemcy rozpoczęli akcję zaczepną pod Zdunami. 1 lutego poległ podczas patrolu pierwszy powstaniec w powiecie krotoszyńskim – kpr. Franciszek Sowiński. W dniach 6 – 21 lutego toczyły się walki o Krotoszyn oraz Zduny. Kolejne boje były szczególnie krwawe (zwłaszcza 16 lutego - Niemcy dostali wówczas wsparcie pociągu pancernego, a także 18 – 21 lutego). Tymczasowa linia graniczna została ustalona między Zdunami a Perzycami dopiero 8 marca (pokój kończący powstanie podpisano 16 lutego w Trewirze) i obowiązywała do czasu wejścia w życie postanowień traktatu wersalskiego (styczeń 1920 roku), na mocy którego Zduny znalazły się w granicach Państwa Polskiego. Po 126 latach niewoli ziemia krotoszyńska wraz z Wielkopolską znalazła się w granicach II Rzeczpospolitej.
W końcowej części homilii ks. prałat A. Gendera pytał: W czym uwidacznia się nasza wdzięczność i patriotyzm? Jaki ma być patriotyzm praktykowany w naszych szkołach? Jak budować mają patriotyzm młodzi Polacy, którzy z braku perspektyw opuścili swoje środowiska, bliskich, przenieśli się na emigrację? Jako odpowiedź i zobowiązanie wybrzmiały przytoczone słowa Ignacego Jana Paderewskiego z dnia 26 grudnia 1918 roku: Wszyscyśmy dzieci jednej Matki i o ile każdy z nas swój święty spełni obowiązek, mamy również prawo do jej sprawiedliwej opieki. Potrzeba posiadania ojczyzny, jak potrzeba posiadania matki czy ojca, jest naturalnym pragnieniem każdego człowieka; niezaspokojona, pozostawia puste miejsce w ludzkim sercu i w ludzkim życiu. Ojczyzna bowiem – jak mawiał bł. Jan Paweł II – to „poczucie wspólnoty, przynależności do rodziny”. Ojczyzna to „poniekąd to samo co ojcowizna”, czyli dobra otrzymane jako dziedzictwo materialne i duchowe po ojcach. Ojczyzna to także ziemska matka, która ma prawo do szczególnej miłości”.
Obchody rocznicy Powstania Wielkopolskiego zaowocowały inicjatywą Stowarzyszenia „Wiara Lecha” odnowienia najbardziej zaniedbanych i zapomnianych pomników powstańców, spoczywających na krotoszyńskim cmentarzu, na co uzyskano zgodę i poparcie księdza Proboszcza.
 

 

Relacja:

http://www.youtube.com/watch?v=xhAmsTlUsyc&list=UUJ7L-gLj0iT994Uz95y2aoA

« powrót